پژمان کریمی، منتقد سینما در گفت وگو با خبرنگار سینماپرس در مورد فیلم سینمایی «طبقه حساس» ساخته کمال تبریزی، اظهار داشت: به نظر «طبقه حساس» از جمله فیلم هایی است که به نوعی نشان دهنده عدم بلوغ سازندگان آن به شمار می رود. بلوغ بدین معنی که دوستان ما هنوز نتوانسته اند اگر قرار است فرد ریاکاری را هدف استفاده قرار می دهند، مرز کشی مناسبی میان فرد ریا کار و فرد عامل به دین صورت بدهند. بنابراین اولین چیزی که در فیلم سینمایی «طبقه حساس» به اصطلاح "توی ذوق" تماشاگر فهیم سینما می زند این عدم مرز بندی است.

عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی در ادامه افزود: ما اگر می خواهیم نشان دهیم یک فردی تظاهر به دین می کند و در دینداری مبتنی بر آموزه های دینی رفتار نمی کند و به نوعی مبتلا بر جهالت است باید نمونه صریح دینداری را به زبان سینمایی عرضه کنیم.

کریمی در ادامه تصریح کرد: من فکر می کنم  این فیلم محصول همان تفکری است که چند سال است در سینمای ایران حیات دارد و فعالیت می کند که متدینین جامعه را دچار عقب ماندگی ذهنی، وامانده از درک تحولات به هنگام و واپسگرا معرفی می کند. افرادی که دغدغه بزرگ آنها اوهام و تصورات مبتذل است.

این منتقد وروزنامه نگار در ادامه خاطرنشان کرد: در مجموع «طبقه حساس» اگر چه در لحظاتی و در صحنه هایی تماشاگر را می خنداند اما به اعتقاد من بنا بر نگاه خام دستانه و عدم بلوغ سازندگان کار با فیلم ضعیف مواجه هستیم.

کریمی ادامه داد: زمانی می توانیم از یک فیلم به عنوان اثری قدر و قابل اعتنا حرف بزنیم که اندیشه تعبیه شده در متن فیلم در یک تار و پود علل و معلولی و مبتنی بر واقع نگری برخوردار باشد که در بطنی قوام یافته و متناسب با آن اندیشه طراحی و جای گرفته است اگر چه فیلم اثری است که مطمئناً با تماشاگر عوام ارتباط حداقلی برقرار می کند.

پژمان کریمی در پایان این گفت وگو، خاطرنشان کرد: من امیدوارم روزی فرا برسد که برخی از فیلمسازان ما بفهمند، درک کنند و یاد بگیرند که مفهوم طنز یا خنده برانگیزی با به کار بردن یا بهتر بگویم تمسک به انگاره های ناهنجار و رکیک گویی متفاوت است. «طبقه حساس» از این زاویه توهین بزرگی به مخاطبی است که برای خود و هنجارهایش شعور و احترام قائل است.